១. ពួកកុម្មុយនីស្ត និងពួកផ្តាច់ការ ដោយពួកគេប្រើពាក្យនេះសម្រាប់ទាំងការវាយបកគូបដិបក្ខ និងការបិទបាំងនូវទង្វើអាក្រក់របស់ពួកគេ។
២. ជនមិនចេះទទួលខុសត្រូវ និងអញនិយម ដោយជនប្រភេទនេះ តែងរកលេសគេចវេសពីការរិះគន់ មិនទទួលស្គាល់នូវទង្វើខុសរបស់ខ្លួន និងគិតថាមានតែអញត្រូវ។
ដោយឡែកនៅក្នុង ពិភពអ្នកសេរីនិយម ឬសង្គមប្រជាធិបតេយ្យ និងក្នុងក្រុមមនុស្ស ឬប្រជាជាតិមានអរិយធម៌ ចេះទទួលខុសត្រូវ និងមានសេចក្ទីថ្លៃថ្នូរ វិញ គេមិនដែលឮពាក្យ«លាបពណ៌» នេះត្រូវបានគេលើកយកមកប្រើប្រាស់ដើម្បីជាដំណោះស្រាយឆ្លើយតបនឹងមតិប្រឆាំងឬរិះគន់ឡើយ។ ព្រោះថាគ្រប់ពាក្យរិះគន់ ឬពាក្យវាយប្រហារប្រឆាំងគ្នា គេគិតថាជា «មតិ ឬជាសេរីភាពនៃការបញ្ចេញមតិរបស់បុគ្គលម្នាក់ៗ ឬពលរដ្ឋក្នុងសង្គម» ហើយអ្វីដែលរឹតតែគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ថែមទៀតនោះគឺរាល់ពាក្យរិះគន់ ឬប្រឆាំងមិនថាកម្រឹតណា តែងត្រូវបានគេទទួលយកមកពិចារណា ពិភាក្សា និងកែតម្រូវគ្រប់ពេល។
នេះហើយជាមូលដ្ឋានគ្រឹះដែលនាំឲ្យសង្គមគេគេចផុតពីការបែកបាក់ ការគុំគួន ការកាប់សំលាប់ និងទទួលបានមកវិញនូវក្តីគោរព ដំណោះស្រាយមានតំលៃរួម ជាតិរីកចំរើន និងមានសន្តិភាពពិត។ ព្រោះថា មានតែការចេះទទួលយកគំនិតអ្នកដទៃ និងការចេះនិយាយគ្នាទេទើបជាគន្លឹះនៃដំណោះស្រាយគ្រប់បញ្ហា៕
ប្រភព ៖ សុវណ្ណភូមិ ខ្មែរ
No comments:
Post a Comment