សាលារៀនឯកជនមួយចំនួនសព្វថ្ងៃហាក់បីដូចជារញ៉េរញ៉ៃ ជាពិសេសទាក់ទងនឹងតម្លៃសិក្សា, គ្រូបង្រៀន, គ្រូបរទេស និងកម្មវិធីសិក្សា។ តើស្ថាប័នណាជាអ្នកគ្រប់គ្រងវិស័យនេះ។ ជាការពិតកម្ពុជាអនុវត្តសេដ្ឋកិច្ចទីផ្សារសេរី ប៉ុន្តែយើងក៏មិនត្រូវបណ្តែតបណ្តោយឲ្យឯកជនធ្វើតាមអំពើចិត្តជាពិសេសក្នុងវិស័យអប់រំ។
តើក្រសួងអប់រំមានគោលនយោបាយក្នុងការគ្រប់គ្រងសាលារៀនឯកជនដែរឬទេ? ខ្ញុំសង្កេតឃើញថាគ្រូបរទេសមួយចំនួនមិនមានលក្ខណៈសម្បត្តិ និងគុណវុឌ្ឍិជាគ្រូបង្រៀនឡើយ ជាពិសេសគឺពួកគេខ្វះការយល់ដឹងពីវប្បធម៌ខ្មែរក្នុងការប្រាស្រ័យទាក់ទង និងបង្រៀនកុមារកម្ពុជា។
ស្រុកថៃមានក្រុមប្រឹក្សាគ្រូបង្រៀន ដើម្បីផ្តល់អាជ្ញាប័ណ្ណឲ្យគ្រូជនជាតិបរទេស ដែលចង់បង្រៀននៅសាលារៀនឯកជននៅស្រុកថៃ។
ខ្ញុំគិតថាក្រសួងអប់រំត្រូវបង្កើតយន្តការ និងមានគោលនយោបាយច្បាស់លាស់ក្នុងការរវាយតម្លៃគុណវុឌ្ឍិរបស់គ្រូបង្រៀនជនជាតិបរទេស មុននឹងផ្តល់អាជ្ញាប័ណ្ណបង្រៀនដល់ពួកគេ ដើម្បីធានាបាននូវគុណភាពនៃការអប់រំ, សុវត្ថិភាពសម្រាប់កុមារ និងតម្លៃនៃការអប់រំនៅកម្ពុជា។
ថ្លៃសាលាមួយឆ្នាំៗមិនថោកទេ។ សូមជួយគិតគ្នាថា តើអ្វីជាសាលារៀនអន្តរជាតិ? តើក្រសួងអប់រំនិងមាតាបិតាសិស្សចង់ឃើញកុមារកម្ពុជាដែលកំពុងរៀននៅសាលារៀនអន្តរជាតិទាំងនោះក្លាយទៅជាប្រជាពលរដ្ឋកម្ពុជាបែបណា? ជនបរទេសដែលមានស្បែកស ភ្នែកពណ៌ប្រាក់/ខៀវ ឬបរទេសដែលចេះនិយាយអង់គ្លេសល្អ មិនប្រាកដថាអាចធ្វើជាគ្រូល្អឡើយ។ ការអប់រំមិនមែនគ្រាន់តែការរៀន និងការបង្រៀនប្រើប្រាស់ភាសាអង់គ្លេសឡើយ៕
No comments:
Post a Comment